Sva deca jednog senzorskog čvora moraju pre samog slanja sinhronizovati svoje transmisije i koristiti istu noseću učestanost. Primljeni signal, označen sa er od t, je superpozicija poslatih signala, kao što je prikazano prvom jednačinom na slajdu. U slučaju idealne sinhronizacije signal er od t, signali sa senzora jedan, dva i tri su u fazi, te se njihove amplitude sabiraju, kako je prikazano drugom jednačinom. 

Iz jednačine se vidi da je amplituda primljenog signala jednaka zbiru vrednosti merenja senzora 1, 2 i 3. Dakle, izvlačenjem amplitude iz prijemnog signala dobija se tražena vrednost zbira pojedinačnih senzorskih merenja iks 1 plus iks 2 plus iks 3.