Angažovanju na reviziji i dokumentovanju klijentove strukture interne kontrole prethodi revizorov pregled radnih papira revizije iz prethodnog perioda i klijentovih proceduralnih priručnika. Na osnovu toga revizor pravi odgovarajuće upite rukovodstvu i posmatra klijentov personal da bi uopšte shvatio kontrolno okruženje, tok transakcija kroz računovodstveni sistem i kontrolne procedure. Razumevanje kontrolnog okruženja, računovodstvenog sistema i kontrolnih procedura obezbeđuje revizoru opšta znanja o klijentovoj organizacionoj strukturi, metodama koji se koriste pri komuniciranju, odgovornosti i ovlašćenja i o metodama koje koristi rukovodstvo pri superviziji sistema. 
Na osnovu shvatanja o klijentovom kontrolnom okruženju, kontrolnim procedurama i protoku transakcija, revizor odlučuje za svaku tvrdnju u finansijskim izveštajima da li je razumno planirati oslonac na strukturu interne kontrole, pa prema tome da li nastaviti razmatrati strukturu interne kontrole.
Odluka se zasniva na revizorovom odgovoru na pitanje: Da li razmatranje strukture interne kontrole opravda za smanjenje suštinskih testova?
Odgovor NE na ovo pitanje navodi revizora da prekine sa daljim razmatranjima sistema interne kontrole i da dizajnira suštinske testove pretpostavljajući maksimalni nivo kontrolnog rizika. 
Odgovor DA na pitanje navodi revizora da nastavi razmatranje sistema interne kontrole i mogućnost oslanjanja na njih.