Poluprovodnici su materijali koji sa aspekta električne provodnosti poprimaju osobine i provodnika i izolatora. To ovisi od količine i vrste dodatih primjesa u tehnološkom procesu  i od uslova u kojima se poluprovodnik nalazi.
Osnovna veličina koja karakteriše poluprovodnike je širina zabranjene zone odnosno energetski procjep koji postoji između zadnje valentne zone i slobodne zone kada elektron napušta matični atom. Kod poluprovodnih materijala energija potrebna da elektron napusti atom tj. savlada energetski tj. savlada energetski procjep koji iznosi na temperaturi od T=300  Kelvina za Silicijum 1.12 elektron Volta, a za germanijum 0.66  elektron Volta. Kod provodnika se preklapa valentna i slobodna zona, a kod izolatora energija potrebna za savladavanje energetskog procjepa iznosi iznad 3 elektron Volta.
Na niskim temperaturama, približno T=0 Kelvina potrebna je veća energija za savladavanje energetskog procjepa za silicijum iznosi 1.21  elektron Volta a kod germanijuma je 0.785  elektron Volta. Pri tim temperaturama poluprovodnici su bliže svojstvima izolatora. Sa povećanjem temperature jedan dio elektrona u valentoj zoni poprima dovoljnu energiju da savlada energetski procjep i prijeđe u slobodnu zonu. To za posljedicu ima da poluprovodni materijal postaje provodan i tada je poluprovodnik bliže provodnim materijalima.