Takva je bila turska državna sistema do dahija. Za vreme dahija ona je nasilno izmeljena. Mesto paše i njegovih muselima zauzele su dahije i kabadahije. Samouprava opštinska bila je uništena. U svakom selu namešten je subaša sa gomilom janičara, koji su neposredno vršili vlast u opštini. A što je najglavnije: spahije su bile proterane a dahije i janičari nisu hteli da se zadvolje samo spahijskim dohodkom od raje već su prisvajali zemlju i raju na njoj kao svoju imovinu, t.j. počeli su uvoditi pravu begovsku sistemu kao što je bila u Bosni.
  Ali ovaj prevrat državne turske sisteme trajao je kratko vreme. Upravo on je u samom početku sprečen Srpskom revolucijom, zato o njemu ne ćemo da govorimo. Za nas su važnije one ustanove i ona državna načela, koja su se dugotrajnošću ukorenila u srpskom narodu, pa su produžila svoj život i u novoj srpskoj državi.
  Na svršetku da napomenemo i crkvenu vlast koja je u celoj turskoj carevini i do današljeg dana u tesnoj svezi sa vlašću političnom. Crkvena vlast u Srbiji, pošto je uništena srpska patrijaršija, prešla je u ruke carigradskog patrijarha. Carigradska patrijaršija upravljala je crkvom po istom načelu kao i turski divan državom. Eparhije prodavane su onako isto kao i pašaluci. Svaki vladika morao je da plaća izvesnu sumu patrijaršiji svake godine i on je smatrao svoju eparhiju kao prihodni izvor, odakle je trebao da istera svoju arendu i čist prihod što veći može.
  Vladika je vrhovni sudija u crkvenim i bračnim stvama, vrhovni nadzornik nad crkvenim imanjem i duhovna glava jerarhije. Sa svim tim svojim pravima on je vodio trgovinu, kao i turski paša sa svojim pravima. Osim toga on je imao pravo da naplaćuje poreze od svake kuće - dimnicu. Njegovi prihodi isterivani su oružanom silom kao i paššinski. Zato je crkvena i svetska [svetovna]13 vlast nad potčiljenom rajom vazda bila u tesnoj svezi. Zajednički interesi vezivali su njiovo prijateljstvo. Crkva je u neku ruku sankcijonirala državnu vlast tursku, a u mlogim prilikama faktično je pomagala da se raja održi u pokornosti kao što se to vidi u prvom srpskom ustanku.
Administrativna, sudska i crkvena vlast, sa svojim centrom u Stambolu bili su tvrda veza, koja je vezivala pokorenu raju. Među sobom ove pojedine pijavice ponekad su se gložile koji će više zgrabiti, ali spram raje svi su bili saveznici.(5) Takom tvrdom korom prtisnut je i okovan bio unutarnji život narodni. Da vidimo kakav je bio taj život