▪	prethodnog đubrenja;
 ▪	vrste preduseva, plodoreda;
 ▪	meteoroloških uslova;
 ▪	fizičkih osobina zemljišta (pre svega od mehaničkog sastava zemljišta);
 ▪	količina hraniva u đubrivu i
 ▪	koeficijenta iskorišćenja pojedinih hraniva od strane useva.

Slika 1.13. Šematski prikaz kruženja azota u poljoprivrednom ekosistemu
 S obzirom na to da se sadržaj azota u zemljištu razlikuje u odnosu na lokaciju na parceli, nije moguće unapred znati optimalnu primenu da bi se postigli željeni nivoi prinosa za bilo koju godinu ili lokaciju (Heggenstaller et al., 2019). Azot iz zemljišta velikim delompotiče od organskih materija koje bakterije razlažu, ulazi u sastav mnogih značajnih jedinjenja za život biljaka, kao sto su nukleinske kiseline, proteini, enzimi, hlorofil i dr.
 Stopa mineralizacije i imobilizacije zavisi od hemijskog sastava ostatka, tačnije C/N odnosa ostatka. Koeficijent C/N veći od 20 dovodi do imobilizacije zaostalog azota, dok odnos manji od 15 dovodi do mineralizacije organskog azota. Izbor đubriva, vreme primene i način postavljanja đubriva su važni aspekti za minimiziranje gubitaka azota iz zemlje (Rhezali et al., 2017).
Ukoliko je primena đubriva neadekvatna, azot se može infiltrirati kroz nezasićeni sloj i tako dospeti do podzemne vode. Nepravilna i povišena upotreba može predstavljati direktan negativni uticaj i visoku kontaminaciju životne sredine, sami