Zvučni izvor izaziva oscilovanje čestica elastične sredine oko svog ravnotežnog položaja. Najčešće posmatramo vazduh kao elastičnu sredinu, mada je ista priča i za podvodni zvuk (sonar), kao i zvuk koji prolazi kroz čvrsta tela (zid, šina itd.). Zvuka jedino nema u vauumu jer tamo nema šta da osciluje – vakuum nije elastična sredina.
Promene zvučnog pritiska „p“ mogu se posmatrati u toku vremena „t“ u pojedinim tačkama zvučnog polja, ili kao promene u prostoru „x“ (sa udaljavanjem od zvučnog izvora) kao slika u datom trenutku. Uočeni maksimumi u prostoru se u svakom narednom trenutku udaljavaju od zvučnog izvora, brzinom zvuka „c“.
Akustička talasna jednačina predstavlja relaciju koja povezuje promene zvučnog pritiska u vremenu sa promenama zvučnog pritiska u prostoru: između drugih izvoda ovih promena u vremenu i prostoru nalazi se brzina prostiranja zvuka na kvadrat. Međurezultati u izvođenju akustičke talasne jednačine su korisni za uspostavljanje elektro-akustičkih analogija koje omogućuju efikasnu analizu složenih akustičkih sistema preko jednostavnih ekvivalentnih električnih kola, umesto rešavanja složenih diferencijalnih jednačina.
Rešenje akustičke talasne jednačine u polju ravnog talasa daje zvučni pritisak koji se i u vremenu i u prostoru menja po prostoperiodičnom zakonu. Promenljiva „t“ koja označava kontinualno vreme množi se sa kružnom frekvencijom „“ koja je jednaka 2  puta frekvencija f. Promenljiva „x“ koja označava prostornu dimenziju odnosno udaljenost od izvora zvuka množi se sa talasnim brojem „k“ koji takođe predstavlja kružnu frekvenciju, ali podeljenu sa brzinom zvuka „c“ koja je u datoj sredini konstantna.