U toku širenja zvučnog talasa kroz prostor, zvučni pritisak se superponira na atmosferski pritisak koji se još naziva „statički“ jer se ne menja u kratkim vremenskim intervalima. Menja se atmosferski pritisak lagano u toku dana, a zvučni pritisak se menja najmanje 20 puta u sekundi da bi ga čovek mogao čuti. Druga razlika između statičkog i zvučnog pritiska jeste u njegovoj vrednosti u paskalima – atmosferski pritisak je mnogo veće vrednosti, oko 1000 puta veće i od najjačeg zvučnog pritiska koji uho može podneti.
Ukoliko se snimi zvučni pritisak u prostoru u dva uzastopna trenutka, uočava se udaljavanje svakog od maksimuma, ali njihovo rastojanje se ne menja i predstavlja talasnu dužinu zvuka. Kod sfernih zvučnih talasa opada amplituda masimuma sa udaljavanjem od zvučnog izvora – po zakonu o održanju energije, jer se zvučni talas rasprostire na sve veću površinu sa udaljavanjem od zvučnog izvora.