Sabin je prvo eksperimentalno, a kasnije i teorijski utvrdio izraz kako se može izračunati vreme reverberacije na osnovu izmerene zapremine i poznate apsorpcije prostorije. Vrednost apsorpcije prostorije, dakle, figuriše i u izrazu za vreme reverberacije i u izrazu za intenzitet reverberantnog zvuka koji se može postići u prostoriji sa izvorom zvuka određene akustičke snage Pe a. Međutim, praktično nikada nemamo podatke o koeficijentima apsorpcije svih materijala koji se nalaze u prostoriji niti tačne vrednosti površina sa kojima su oni izloženi zvuku, osim u tek izgrađenim praznim prostorijama gde se nalazi samo nekoliko vrsta građevinskih materijala za koja su poznate kataloške vrednosti koeficijenta apsorpcije (beton, staklo, drvo, keramika i sl.). Zato se Sabinov obrazac ustvari više koristi da se izračuna apsorpcija, a ne vreme reverberacije. Vreme reverberacije i zapremina se mogu lako izmeriti i tako da dođemo do podatka o ukupnoj apsorpciji prostorije, a nju ćemo iskoristiti za proračun ozvučenja u prosoriji. Naime, kad znamo nivo zvuka koji želimo da postignemo u prostoriji, lako ga preračunamo u željeni intenzitet, pa ako znamo apsorpciju, brzo dolazimo do potrebne akustičke snage ozvučenja.
Sabinov obrazac inače ne daje baš tačne rezultate u nekim malim prostorijama kao što je lift, špajiz i slično jer tu ima niz nekih ivičnih efekata. Takođe, za velike prostorije kao što su sprtske hale Eyring je napravio modifikaciju Sabinovog obrasca u kojoj je kroz faktor em uzeo u obzir vlažnost i viskoznost vazduha koja nije ista u ledenoj sportskoj hali i vreloj košarkaškoj dvorani.