Cilj uzorkovanja u reviziji je donošenje zaključaka o karakteristikama jedne ili više populacija bez testiranja čitave populacije. Čak i kod najpažljivijeg dizajniranog plana uzorkovanja, uvek je prisutan stepen rizika da li rezultati uzorka reprezentuju populaciju. Ispitivanje svake stavke populacije je jedini način da se eliminiše neizvesnost i rizika uzorkovanja. Međutim, ako svaka jedinica uzorka ima šansu da bude izabrana, može se primeniti zakon verovatnoće za tvrdnju da je uzorak reprezentativan u odnosu na populaciju iz koje je izabran. Uzorak se može vrednovati u uslovima verovatnoće jedino ako je nasumice izabran, bez predrasuda. Ako neke stavke populacije nemaju šansu da budu izabrane u uzorak, tada uzorak neće biti dobar reprezent populacije.
Najčešće metode selekcije uzorka su: hazardno, odnosno nasumično uzorkovanje, blok uzorkovanje, slučajno uzorkovanje i sistematsko uzorkovanje.
Pri tome se za statističko uzorkovanje mogu koristiti samo slučajno i sistematsko uzorkovanje, dok se za nestatističko uzorkovanje može primeniti bilo koja od navedenih metoda.
Hazardno uzorkovanje predstavlja izbor jedinica u uzorak bez nekog specijalnog razloga, ali i bez svesne predrasude. Na primer, uzorak se može sastojati od 80 faktura koje se biraju jednostavnim izvlačenjem faktura iz registratora. Ovaj metod je izuzetno lak za korišćenje, ali nosi povećan rizik od izbora nereprezentativnog uzorka.
Blok uzorkovanje je izbor nekoliko stavki koje slede jedna drugu po nekom redosledu. Kada se odabere prva stavka, ostale stavke u bloku biraju se automatski. Primer za blok uzorkovanje bio bi izbor pedeset izlaznih faktura prodaje iz dnevnika prodaje u periodu od desetog septembra do dvadeset i petog oktobra. 
Kod blok uzorkovanja postoji povećan rizik da uzorak neće biti reprezentativan. Zbog toga se ovaj metod može koristiti samo kao dopuna ostalim metodama selekcije tako što će se primeniti u područjima gde postoji povećan rizik postojanja greške. Na primer, blok uzorkom se mogu testirati knjiženja izvoda tekućeg računa kod banaka u periodu od dvadeset petog jula do tranaestog avgusta, jer je tada radnik koji inače knjiži izvode bio na godišnjem odmoru, a u tom periodu ga je menjao neiskusan radnik.
Slučajno uzorkovanje često se pogrešno poistovećuje sa statističkim uzorkovanjem. Kod metoda slučajnog izbora važi princip da svaka jedinica ima jednaku šansu da bude izabrana u uzorak. Metod slučajnog izbora može biti uspešan ako se u potpunosti poštuje princip nepristrasnosti osobe koja vrši izbor i kada se u procesu izbora postigne stvarno slučajan uzorak. 
Generisanje slučajnih brojeva koji predstavljaju jedinice uzorka u današnjim uslovima vrši se uglavnom uz pomoć kompjuterskih aplikacija, i to revizijskih aplikacija ili programa opšte namene kao što je na primer eksel. 
Sistematsko uzorkovanje predstavlja izbor svake ente stavke iz populacije. Ova metoda je jednostavna za korišćenje. Revizor treba samo da izračuna rastojanje između stavki populacije koje ulaze u uzorak, to jest en vrednost, i da  potom nasumice odabere početnu jedinicu uzorka. Nakon toga, uzorak se formira automatski.