Nakon supresije određenog broja uparenih ključnih tačaka koje su bile detektovane na gornje dve slike (parovi su ilustrovani linijama prikazanim sa različitim bojama – ostale su spojene samo tačke za koje je postojalo najbolje poklapanje između odgovarajućih deskriptora), urađena je robusna procena parametara transformacije, čiji rezultat nakon primene na sliku sa leve strane je ilustrovan na slici ispod.

Kao što se vidi sa donje slike, poravnanje i poklapanje dve slike nije ispalo kako treba, odnosno na slici ispod se pojavljuju „dva kandilabra“.

Razlog jeste što na obe slike, pored dela scene koji je zajednički za obe slike (kandilabri i okolina sa cvećem), postoje i veštački dodati elementi slike u obliku „datuma i vremena akvizicije“, što svakako nije nešto što pripada sceni već je naknadno dodato preko originalnog sadržaja slike. Kao posledica, algoritam koji radi uparivanje ključnih tačaka je kao konačni skup parova ključnih tačaka koje bi trebalo koristiti prilikom procene parametara tražene geometrijske transformacije (npr. opisane iterativne robusne procene koja se zasniva na RANSAC algoritmu) odabrao upravo ove tačke koje ne predstavljaju sadržaj scene, već slovne i numeričke karaktere. Rezultat je pogrešna geometrijska transformacija, ali koja nije posledica neuspešnosti RANSAC algoritma, već loše postavljenog problema koji je doveo do toga da u razmatranje budu uzete tačke koje ne pripadaju sceni, već predstavljaju računarski generisani sadržaj.

Zaključak jeste da robusna procena jeste efektivna samo u slučaju kada su opservacije adekvatne, odnosno kada je polazni problem procene i plan merenja adekvatno postavljen.